Targi EICMA, które co roku ściągają do Mediolanu setki tysięcy gości, to motocyklowa Jerozolima – przynajmniej raz w życiu trzeba tu przyjechać. Dla motocyklowych nowości, dla włoskiej pizzy, dla pięknego Mediolanu i dla warsztatów, w których powstają customowe perełki, ale o tym w kolejnych wpisach.
Tegoroczne targi – chyba ze względu na Intermot w Kolonni – zostały zrobione z nieco mniejszą pompą niż w 2015 roku, ale nadal jest to najlepsze miejsce zarówno dla wystawców, jak i odwiedzających.
Lista premierowych pokazów jest długa. Ja skupię się na creme de la creme, czyli kategorii neoklasyków.
Z roku na rok w ten segment wchodzi coraz więcej marek, co sprawia, że klienci mogą przebierać w najróżniejszych wariacjach na temat nowych maszyn nawiązujących do przeszłości.
Husqvarna Svartpilen 401 i Vitpilen 401
Jeśli chodzi o szwedzkie podejście do cafe racerów i scramblerów, to puryści stwierdzą, że to karygodne, niemoralne i należy tego zakazać. Bo kto to widział, żeby klasykę wrzucać w futurystyczne wizje? A jednak! Husqvarna, w nowe dla siebie segmenty, weszła z mocnym przytupem.
Svartpilen 401 to ciekawa propozycja dla tych, którzy do tej pory nie mogli przekonać się do dominującego na rynku Scramblera ze stajni Ducati.
Do bazowego 390 Duke’a dodano szeroką kierownicę, szprychowe koła, dedykowane zawieszenie, zwiększono prześwit, zamontowano płytę, której zadaniem jest chronienie silnika i wystylizowano go tak, że mało kto przejdzie obok niego obojętnie.
Vitpilen 401 to według Husqvarny nowe podejście do kultury motocyklowej. Dla mnie to styl z przeszłości, wsadzony w maszynę przyszłości, bo jeśli chodzi o design, to nie da się go porównać do żadnej obecnie produkowanej maszyny.
O wersji Aero mogę powiedzieć jedno: MEGA! Wygląda na to, że w 2017 roku moja kieszeń rozpłynie się równie szybko co serce.
BMW R nineT Urban G/S
Urban G/S to kolejne wcielenie modelu R nineT, które razem z Racerem, Scramblerem i Purem, ma pomóc niemieckiej marce w podgryzaniu tortu nowoczesnych klasyków.
Jest to bezpośredni ukłon marki w stronę G/S-a z lat 80-tych, który był początkiem dominacji BMW w kategorii adventure. Ten z 2016 jest tylko pakietem stylizacyjnym do bazowego modelu, ale i tak wygląda całkiem szykownie.
Triumph Street Scrambler
Kolejne wcielenie Street Twina, którego miałem okazję testować kilka tygodni temu.
54 KM chłodzone cieczą, elektronicznie sterowane przepustnice, wtrysk paliwa, ABS, kontrola trakcji, gniazdo USB i dopracowana stylizacja, którą fani marki kojarzą ze Scramblera anno domini 2006.
Premiera nowych modeli zbiegła się ze zmianą polskiego importera Triumpha. Mam nadzieję, że nowa ekipa wykorzysta potencjał maszyn z kategorii modern classic i sprawi, że brytyjska marka zyska nowych fanów.
Yamaha XSR900 Abarth
Jadąc na EICM-ę, po cichu liczyłem, że Yamaha zaskoczy mnie motocyklem, który będzie bezpośrednim następcą XJR1300 – bigbike’a, którego pokochałem ze wszystkimi wadami i zaletami. Nic takiego się jednak nie wydarzyło, bo wszyscy wiemy, że to co dwie dekady temu poruszało miliony, dziś musielibyśmy naszpikować elektroniką, która odebrałaby cały urok mojej księżniczce.
Yamaha postawiła na limitowaną edycję modelu XSR900, stworzoną we współpracy z Abarthem. Tym, którzy nie widzą sensu we współpracy japońskiej marki z włoskimi designerami, przypominam o logotypach Fiata na motocyklach Yamahy w MotoGP.
Karbonowa owiewka oraz zadupek, kierownica typu “jaskółka”, tytanowy układ wydechowy od Akrapa z podwójną końcówką i malowanie baku nawiązujące do aut sygnowanych skorpionem.
Niestety tylko 695 szczęśliwców na świecie będzie mogło sprawdzić jak prowadzi się nowoczesny japoński cafiak, zaprojektowany we współpracy z Włochami.
Ducati Scrambler Cafe Racer i Desert Sled
Ekipa z Bolonii nie pozostała obojętna na nowości od konkurencji. Włosi pokazali w Mediolanie dwa nowe wcielenia Scramblera.
Cafe Racer, jak sama nazwa wskazuje, to sportowe wcielenie modelu, który uratował Ducati od bankructwa. Mamy tu stylową kanapę z cafiakową nakładką, krótką owiewkę oraz błotnik, tłumik Termignoni z anodyzowanego aluminium, tabliczki boczne z numerem 54 (nawiązanie do Bruno Spaggiariego – kultowego zawodnika Ducati) oraz brak ramy pomocniczej.
Efekt? Piękna baza do dalszych modyfikacji!
Desert Sled to młodszy brat Scramblera Urban Enduro. Dzięki wzmocnieniu ramy i zastosowaniu offroadowego zawieszenia, zadowoli nawet najbardziej wymagających kierowników polnych wycieczek.
Honda CB1100 TR Concept
TR Concept to ukłon w stronę amerykańskich flat trackerów, zbudowany na bazie CB1100. Poza świetnym wyglądem, Honda zaserwowała tu zawieszenie Ohlinsa, zaciski hamulcowe Brembo, kute felgi Marchesini oraz Termignoni. Nie wiem co tu robią opony typu slick, ale o dziwo całość wygląda zacnie.
Mediolan będzie mi się śnił jeszcze przez kilka dni. Trochę ze strachu przed transwestytami, którzy stali wzdłuż ulicy, na której wynajęliśmy nocleg z Airbnb, a trochę z tęsknoty za motocyklowym kliamtem, który unosi się tam niezależnie od targów EICMA.
PS. Jeśli obejrzeliście choć 10 sekund mojego video to bądźcie łaskawi w ocenach, bo to moje pierwsze próby na Jutublu.
