EICMA w Mediolanie to już stały punkt w kalendarzu moich wyjazdów. Do stolicy Lomardii przyciągają gorące nowości od największych producentów, premiery z udziałem takich rycerzy jak Mick Doohan, Valentino Rossi, Dani Pedrosa, Marc Marquez czy Andrea Dovizioso i oczywiście tanie bilety od Ryśka. Targi to rónież okazja do odwiedzenia przyjaciół reprezentujących scenę customową.
Ostatni punkt to dla mnie najmilsza część mediolańskich wojaży, bo przez kilka dni mogę zatracić się we włoskim podejściu do motocyklizmu, ale o tym innym razem!
Poniedziałkowy wieczór z premierami Hondy i Yamahy przedłużył się na tyle, że na sen zostało mi jakieś 3-4 godziny. Oznaczało to ni mniej, ni więcej, że wzrok chińskiego zwiadowcy będzie mi towarzyszył przez cały kolejny dzień.
KTM RC8 “The brain eraser” DCR-017 by DNA Filters
Pędząc na premierę zaplanowaną na 9:30 rano, już w pierwszej hali zatrzymał mnie KTM RC8 prężący się na stoisku DNA Filters. Jak się pewnie domyślacie, na premierę nie dotarłem, bo zbieranie szczęki z ziemi zajęło mi jakieś 30 minut.
DNA Filters to rodzinna firma prowadzona przez duet ojciec&syn. Dino i Marios Nikolaidis, w niewielkiej fabryce w Grecji, produkują sportowe filtry powietrza do większości motocykli dostępnych na rynku.
Na zeszłorocznych targach firma zaprezentowała serię filtrów, dedykowanych do motocykli typu cafe racer, scrambler, tracker, bobber i tak zrodził się pomysł na zbudowanie własnej wariacji na temat cafiaka, będącego jednocześnie wizytówką firmy.
W ciągu dwóch tygodni Dino i Marios stworzyli pierwsze szkice. Motocykl miał być minimalistyczny, smukły, a jego linie miały przyspieszać puls nawet u osób jeszcze nie rozkochanych w jednośladach.
Chcieliśmy, by motocykl przypominał konstrukcje z lat 70-tych i 80-tych. Podstawą DCR-017 (skrót od “DNA CAFÉ RACER made in 2017”) miała być rama, silnik i analogowy zegar. Bez plastikowych osłon i karbonu. Po prostu czysty i surowy metal!
Jako baza posłużył KTM RC8. Standardowa wersja była zbyt oklepana, dlatego w ręce DNA Filters trafiła R-ka. Projektowanie CAD zostało podzielone na dwie części. Za przód motocykla odpowiada 45-letni Dino, natomiast tył to kreska 26-letni Mariosa. Muszę przyznać, że pomimo różnic pokoleniowych, wszystko jest spójne, jakby pochodziło spod jednej ręki.
Projektowanie zbiornika, filtra powietrza, zegarów, chłodnicy oleju, siedziska, oparcia i ramy pomocniczej zajęło dwóm budowniczym ponad dwa miesiące. Wymagało to wielu walk i kłótni, ale efekt wynagradza każdą godzinę spędzoną w warsztacie.
Kluczowe elementy zostały wykonane w technologii CNC, a do ich produkcji użyto ogromnych bloków aluminium wykorzystywanego w lotnictwie.
Centralnym punktem zbiornika paliwa jest duży filtr powietrza wystający ponad jego obrys. Zwieńczeniem jest wskaźnik paliwa, idealnie wkomponowujący się w minimalistyczny styl sprzętu.
Na początku prac nad zbiornikiem, Dino i Marios wyfrezowali wnętrze od dołu, następnie odwrócili go, włożyli do specjalnej maszyny i wykonali zewnętrzną część. Kolejny etap to obrabianie dolnej płyty, obudowy pompy paliwa i spawanie TIG-iem. Zbiornik waży zaledwie 3,6 kg (z bloku ważącego 146 kg), ma 11 litrów pojemności i wielki kanał na filtr powietrza.
Rama pomocnicza podtrzymuje zadupek w stylu cafe, w który wmontowano dyskretną lampę LED. W zadupku kryje się akumulator, bezpieczniki, przekaźniki i część wiązki.
Nie sposób wymienić wszystkie części wykonane obrabiarkami CNC, bo lista zaczyna się na wspomnianym już baku i zadupku, a kończy na takich detalach jak obudowa lampy czy korek wlewu paliwa. W DCR-017 każda część została zaprojektowana tak, by jasno przekazywać założenia projektantów.
Całkowity czas poświęcony na obróbkę CNC pozwala zrozumieć podejście Greków. 400 godzin to przy ośmiogodzinnym systemie pracy aż 50 pełnych dni i mówimy tylko o części prac!
Pomimo tego, że oryginalny RC8R nie cierpi na brak mocy, Dino i Marios postanowili wprowadzić kilka usprawnień. Począwszy od filtra własnej produkcji, po wydech Akrapovic i zestaw KTM Power Parts, pozwalający na zestrojenie silnika zgodnie ze specyfikacją SBK. Aktualna moc to 186KM na kole, przy wadze na poziomie 162 kilogramów. O sportowym pochodzeniu świadczy również fakt, że wszystkie korki zostały zadrutowane, tak jak robi się to w motocyklach torowych.
Motocykl ma również quick-shifter, sprzęgło antyhoppingowe, amortyzator skrętu, ulepszony układ hamulcowy oraz bezkluczykowy zapłon.
Największą zmorą okazała się instalacja elektryczna. Ojciec i syn przez trzy tygodnie wertowali 25-stron schematów, by wszystko działało jak należy.
Czy było warto?
Na EICM-ie poznałem całą rodzinę Nikolaidisów. Dawno nie widziałem tak pozytywnie zakręconych ludzi! Każdemu, kto odwiedzał ich stoisko kazali zamykać oczy i dotykać motocykla, a żeby nie być gołosłownym, nawet breloczki reklamowe wykonali na CNC.
I jak tu nie kochać włoskich targów, skoro na wejściu czekają tak wyjątkowe projekty i ich pozytywnie zakręceni autorzy?
